امروز یه سر به وبلاگی که دوساله ندیدمش زدم. چقدر خاطره، چقدر متن هایه قدیمی، داستان هایه کوتاهه خوب و یه مشت پرت و پلا برا یه دختر دوازده ساله.. الان چند سال گذشته ؟6 سال.. شیش سال اون وبلاگ مال من بود و من چه خبیسانه فراموشش کردم ..بعضی از پست ها چنان خجالت اور بود که نمیتونستم بخونم ..بعد این همه سال یکی اومده بودپی ام داد که حتی نمیدونستم نوشته هامو میخوند..حالمو پرسید و گفت دانشگاه چیکار کردم و الان کجام خیلی برام جالب بود یه جورایی خوشحال شدم.. این که نمیدونی کی و کجایه دنیا یکی داره بهت فکر میکنه چه دوست و اشنا و چه یه غریبه که فقط اسمش یادته برام عجیب و خوب بود ..
برعکس امروز که کسل کننده و گرمه ..
ساعت یکه و من از تلاشم برایه گریه کردن دست بر نمیدارم..چشمام درد میکنه که تو پی ام میدی میگم یه چند ساعت حرف میزنیم اما بدون خدافظی میزاری میری و افلاین میشی دلم برا اون موقع ها که ساعت ها حرف میزدیم اون روزا که اخرش وقتی بود که یک هفته نمیدمت و تپش قلب داشتم ..دلم برات تنگ شده دوست خوبم ..حالم خوب نیست ..
ادم حسودی نیستم ..اخرین باری که به یکی حسودیم شد حتی یادم نمیاد ..اما خیلی ناراضیم از زندگیم از وضعیتش از همه چی ..اما بازم حسودی نمیکردم ..امروز فهمیدم به یکی خیلی حسودی میکنم به کسی که واقعا دلم میخواد جایه اون بودم به نظرم لیاقتش رو داشتم هرچند همه یه ادمایه حسود فکر میکنن لیاقتشون بیشتره.. دخترک دوست داشتنی و خوشگلی که میشناسمش انقدر از خنده هاش و بی شیله پیله بودنش خوشم میاد که دلم میخواد برم جلو و بگم ترو خدا با من دوست شو درست مثل ابتدایی دستش رو بگیرم و بگم من و ببین خیلی وقته دارم از دور نگات میکنم تو اون من رویایی منی منی میتونستم پیانو بزنم یا خانوادم انقدر ازادم بزارن که تا اون ور دنیا بدون دلشوره سفر کنم منی که حتی یه گیتارمم ندارم و نتونستم داشته باشم میخواستم پیانو بزنم دلم بدجور گرفته بدجور ..دخترک زیبا از عکسات مشخصه که یکم لاغر شدی و این لاغری باعث شده بیشتر شبیه کارت پستال بشی یادمه وقتی دبیرستان بودیم میگفتی رژ نمیزنی ولی تو این عکس اخری رژ لب قرمز رویه لبات چنان جذابت کرده که دلم میخواست کل وسایل ارایشم رو بریزم دور ..وقتی مثل تو جذاب نمیشم. چه فایده ای داره ..امروز فهمیدم خیلی دوست دارم و در عین حال بهت حسودی میکنم..